Hayatım roman gibi hee :(
Romanın sonu iyi bitsin diye çırpınıyorum. İstanbul'dan felaket haberleri alınca tam 14 kişiye ulaşmak zorunda kalıyorum. Bu eskiden 16 kişiydi. Babam ve kardeşim göçtükten sonra...
Azalıyoruz sevgili dostlar.
Benim Erginim, Sibelim, Orhanım, Elifim ve Göksum var dahası annem...
Annemle birlikte iyileşmemiz için çırpınan, bir dediğimi iki etmemek için varını yoğunu önümüze döken canımın güzel parçaları. Oralarda olup, burada kendini burada gibi hissettiren, blogum vasıtasıyla bana ulaşan güzel insanlar... sizler...
İyi ki oralarda bir yerlerdesiniz de burada olmayı becerebiliyorsunuz.
Sibel yanımda, annem yanımda. Ben burada kaybettiğim bir eğitim yılını kazanabilmek için, yani aslında her şeye yeniden başlamak için hazırım.
Geçen seneye kadar benden nefret eden meslektaşım Darya'nın kazadan sonra 180 derece değişimi, bana kol kanat germesi... bu sene sergilediği destek... bizi gece gündüz bir dakika bile yalnız bırakmayan gavur arkadaşlar :)
Can parçalarımın sayesinde... güzel insanlar sayesinde bir sürü şey iyiye gidiyor.
Yas sürecini, inkar sürecini hızlıca atlatabildim (ki yavaş oldu desem yeridir)
Kabullenişim sürüyor ve alışacağım... Yine güzel insanların desteği ile...
Zor zamanlar geçirebiliyoruz dostlar. İnsanız. Baş edemediğimiz şeylerle karşılaşabiliyoruz. Kaza, iflas, ayrılık, ölüm... iş, güç, para, zaman kaybetmek... hepsi bizim için.
Umarım iyi günde, kötü günde hepinizin yanında en az benimki kadar güzel insanlar olur.
Yanıtlamadığım mailler birikti biliyorum. Artizlik yapmayın.
Buraya biraz vakit ayıracağım. Sizlerin maillerine de... :)
İnanın bana dostlar
Sevgi hep kazandı... Sevgi hep kazanacak.
İçinizden sevgiyi eksik etmeyin ve sevgiyle kalın.
