Gözlerin ilk baktığım gün gözümü alan güzelliğin,
Bugün de karşımda sanki öylece.
Üç soğuk kış,
Üç yazın kibirini silkeledi ormanlardan.
Pırıl pırıl üç bahar, soluk sarı üç güze döndü.
Ve geçti mevsimler, aylar geldi geçti aralıksız.
Üç Nisanın hoş kokusu üç Haziranın sıcağında kavruldu seni son gördüğümden bu yana.
Ve işte yine gençsin.
Yazık ki saatin kolu nasıl bir sayıdan ötekine dönerse ki; kıpırdamaz gibi görünürken,
Güzellikte öyle kaçar.
Güneş çarkında sinsi sinsi ilerleyen gölgelerden bileceksin,
Zamanın bir hırsız gibi sonsuzluğa yürüdüğünü...
Sone 104 / Sone 77
William Shakespeare
